OSOZ

MEDIKAR
– Centrum Leczenia Narządu Ruchu

+48 (22) 880 91 37 +48 (22) 880 91 33+48 (22) 880 90 01recepcja@medikar.pl ul. Sielecka 22, Warszawa


MEDIKAR
– Mokotowskie Centrum Osteoporozy

+48 (22) 490 45 31 rejestracjamco@medikar.pl ul. Puławska 120/124, Warszawa


Stomatologia

+ 48 (22) 428 13 54


Punkt Pobrań Krwi

+48 (22) 490 45 31

Aktualności

Zerwane więzadło w kolanie – czy to poważny uraz?

Zerwanie więzadła w kolanie, zwłaszcza więzadła krzyżowego przedniego (ACL), to jedno z najczęstszych i najbardziej traumatycznych urazów stawu kolanowego. Zerwane więzadło to kontuzja, która może poważnie wpłynąć na codzienne życie osoby poszkodowanej, zwłaszcza w przypadku osób aktywnych fizycznie, sportowców oraz tych, którzy prowadzą aktywny tryb życia. Zerwanie więzadła w kolanie może prowadzić do utraty stabilności stawu, a także do uszkodzenia innych struktur stawu kolanowego.

Co to jest zerwane więzadło w kolanie?

Więzadła w stawie kolanowym to tkanki łączne, które łączą kości w stawie i stabilizują jego ruchomość. Więzadło krzyżowe przednie (ACL), jedno z najważniejszych więzadeł kolanowych, pełni rolę stabilizującą w zakresie zapobiegania nadmiernym ruchom rotacyjnym i przemieszczeniu kości w stawie. Uszkodzenie ACL jest najczęstszym rodzajem zerwania więzadła w kolanie, ale może dojść także do uszkodzenia więzadła krzyżowego tylnego (PCL) oraz innych więzadeł kolanowych. Zerwanie więzadła może być całkowite lub częściowe, w zależności od stopnia uszkodzenia.

Zerwane więzadło w kolanie – jakie są najczęstsze przyczyny?

Zerwanie więzadła w kolanie najczęściej występuje w wyniku nagłych, intensywnych ruchów, które przekraczają naturalną elastyczność tkanek łącznych.

Do najczęstszych przyczyn zerwania więzadła w kolanie należą:

  • nagłe zmiany kierunku i ruchy skrętne – w sportach takich jak piłka nożna, koszykówka, narciarstwo czy rugby, zmiany kierunku, nagłe skręty lub wyskoki mogą prowadzić do uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego. Więzadło to jest szczególnie narażone na uszkodzenia podczas gwałtownego skrętu stawu kolanowego
  • uderzenia i wypadki mechaniczne – wypadki samochodowe, upadki z wysokości, czy inne urazy mechaniczne mogą powodować uszkodzenie więzadeł w kolanie, szczególnie gdy staw jest narażony na silne uderzenie lub nacisk w niewłaściwej pozycji
  • przeciążenie stawu – długotrwałe, powtarzające się obciążenia stawu kolanowego, szczególnie w sportach wymagających skakania, biegania czy zmiennych pozycji, mogą osłabić struktury więzadłowe, prowadząc do ich uszkodzenia
  • słaba stabilność stawu – osoby, które nie mają wystarczającej siły mięśniowej wokół stawu kolanowego lub mają problemy z równowagą, są bardziej narażone na kontuzje więzadeł. W przypadku osłabionych mięśni stabilizujących staw, więzadła muszą przejąć większą część obciążenia, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia.

Jakie są objawy zerwanego więzadła w kolanie?

Zerwanie więzadła w kolanie objawia się różnorodnie, w zależności od stopnia urazu oraz rodzaju uszkodzonego więzadła. Najczęstsze objawy to:

  • ból – ból jest jednym z pierwszych i najintensywniejszych objawów. Zwykle występuje natychmiast po urazie i nasila się przy próbach poruszania stawem lub obciążania nogi. Ból może być ostry i pulsujący, szczególnie w przypadku całkowitego zerwania więzadła
  • obrzęk – uszkodzenie więzadeł powoduje krwawienie do stawu, co prowadzi do szybkiego pojawienia się obrzęku w ciągu kilku godzin po kontuzji. Obrzęk może być widoczny w okolicy stawu kolanowego i utrzymywać się przez kilka dni
  • zasinienie i krwiak – w wyniku uszkodzenia naczyń krwionośnych, może wystąpić krwiak (zebranie się krwi w tkankach), co objawia się sinieniem skóry wokół stawu
  • niestabilność stawu – po zerwaniu więzadła kolano może stracić swoją stabilność, a pacjent może odczuwać, że staw „rozpada się” lub „wykrzywia”, szczególnie przy próbach chodzenia czy wykonywania większych ruchów
  • ograniczona ruchomość – zerwanie więzadła może prowadzić do sztywności stawu oraz ograniczonego zakresu ruchu. Zmniejszona zdolność do zginania czy prostowania nogi jest częstym objawem uszkodzenia więzadeł.

Jak leczyć zerwane więzadło w kolanie?

Leczenie zerwanego więzadła w kolanie zależy od stopnia urazu oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. W zależności od rodzaju uszkodzenia, można zastosować metody zachowawcze lub chirurgiczne. W przypadku częściowego zerwania więzadła lub gdy staw jest wciąż stabilny, leczenie zazwyczaj obejmuje metody zachowawcze, które koncentrują się na odpoczynku i rehabilitacji, a także na zapewnieniu odpowiedniej stabilizacji stawu.

Bezpośrednio po urazie ważne jest, aby unikać obciążania kontuzjowanego stawu. Odpoczynek pozwala zmniejszyć obciążenie stawu i zapobiega dalszemu uszkodzeniu więzadeł. W początkowej fazie leczenia stosuje się również chłodzenie, czyli aplikowanie zimnych okładów na staw przez 15-20 minut co godzinę lub dwie przez pierwsze 48 godzin po kontuzji. Zimno pomaga w redukcji obrzęku i łagodzeniu bólu, a także zmniejsza stan zapalny.

W przypadku bardziej poważnych uszkodzeń więzadeł, może być konieczne unieruchomienie stawu. Zwykle stosuje się w tym celu ortezy lub bandaże elastyczne, które stabilizują staw, ograniczając jego ruchomość i wspomagając proces gojenia. Unieruchomienie stawu pozwala na odpowiednią regenerację tkanek oraz zapobiega dalszym uszkodzeniom więzadeł.

Po ustąpieniu bólu i obrzęku, fizjoterapia i rehabilitacja stają się kluczowe w procesie leczenia. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie, mobilizacyjne oraz proprioceptywne są niezbędne, aby przywrócić pełną funkcję stawu. Rehabilitacja pomaga także zapobiec dalszym urazom, poprawiając stabilność i równowagę stawu.

W przypadku całkowitego zerwania więzadła, szczególnie gdy staw staje się niestabilny, konieczna może być operacja. Rekonstrukcja więzadła polega na zastąpieniu uszkodzonego więzadła materiałem pobranym z ciała pacjenta (najczęściej z ścięgien) lub z materiału syntetycznego. Procedura ta ma na celu przywrócenie stabilności stawu i umożliwienie normalnego funkcjonowania w codziennym życiu oraz powrocie do sportu.

Rehabilitacja po zerwaniu więzadła w kolanie

Rehabilitacja po zerwaniu więzadła w kolanie jest kluczowym elementem procesu leczenia, który pozwala na powrót do pełnej sprawności, minimalizując ryzyko wystąpienia kolejnych kontuzji oraz przywracając funkcjonalność stawu. Zerwanie więzadła, zwłaszcza więzadła krzyżowego przedniego (ACL), jest jednym z najczęstszych urazów ortopedycznych, szczególnie u osób młodych i aktywnych fizycznie. W przypadku tej kontuzji rehabilitacja odgrywa decydującą rolę w przywróceniu stabilności stawu oraz zapewnieniu pacjentowi pełnej zdolności do wykonywania codziennych czynności oraz powrotu do uprawiania sportu.

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) jest jednym z najczęstszych urazów wśród sportowców, zwłaszcza tych uprawiających sporty, które wymagają gwałtownych zmian kierunku, jak piłka nożna, koszykówka, narciarstwo. Statystyki wskazują, że w Polsce co roku dochodzi do około 10 000-15 000 przypadków zerwania więzadła krzyżowego przedniego (ACL) w obrębie stawu kolanowego. Zerwania ACL stanowią około 30-40% wszystkich urazów w tej okolicy, co czyni je jednym z najczęstszych urazów stawu kolanowego.

Rehabilitacja po zerwaniu więzadła w kolanie jest długotrwała i wymaga systematyczności. Proces rehabilitacji jest rozłożony na kilka etapów, które różnią się w zależności od stopnia urazu, rodzaju leczenia (zachowawczego lub operacyjnego) oraz ogólnego stanu pacjenta. Celem rehabilitacji jest przywrócenie pełnej ruchomości stawu, wzmocnienie mięśni stabilizujących oraz poprawa propriocepcji, czyli zdolności do odczuwania pozycji ciała w przestrzeni.

Etapy rehabilitacji po zerwaniu więzadła w kolanie


Faza początkowa – zmniejszenie bólu, obrzęku i stanu zapalnego

W pierwszych dniach po zerwaniu więzadła kluczowym celem jest zmniejszenie bólu i obrzęku oraz zapobieganie dalszym uszkodzeniom. Celem tej fazy jest kontrolowanie stanu zapalnego i unikanie nadmiernego obciążania uszkodzonego stawu. W tej fazie pacjenci korzystają z metod takich jak chociażby chłodzenie. Zimne okłady oraz krioterapia pomagają w redukcji obrzęku oraz łagodzeniu bólu. Zastosowanie lodu na staw przez 15-20 minut co 2-3 godziny w pierwszych 48 godzinach pomaga zminimalizować stan zapalny i obrzęk. Zimno działa na naczynia krwionośne, zmniejszając przepływ krwi do obszaru urazu, co przyspiesza regenerację tkanek. Początkowo ważne jest, aby pacjent unikał obciążania stawu, co pozwala na minimalizowanie ryzyka dalszych uszkodzeń. W tej fazie stosuje się ortezy, bandaże elastyczne oraz inne środki stabilizujące, które zapewniają odpowiednią stabilność stawu i ograniczają jego ruchomość.

Faza mobilizacji – przywracanie zakresu ruchu

Po zmniejszeniu bólu i obrzęku, rehabilitacja przechodzi do fazy mobilizacji, której celem jest przywrócenie pełnego zakresu ruchu w stawie kolanowym. Ograniczenie ruchomości stawu może prowadzić do przykurczów i utrudniać proces rehabilitacji, dlatego ważne jest, aby jak najszybciej rozpocząć ćwiczenia mające na celu poprawę elastyczności stawu.

W tej fazie pacjenci wykonują ćwiczenia rozciągające i mobilizacje stawowe. Ćwiczenia rozciągające w obrębie całej kończyny dolnej. Celem jest odzyskanie pełnej elastyczności tkanek i zapobieganie powstawaniu przykurczów. Techniki mobilizacji stawu, takie jak pasywne ruchy stawu lub mobilizacje manualne, pomagają przywrócić zakres ruchu oraz poprawić elastyczność więzadeł i innych tkanek w obrębie stawu.

Faza wzmacniania – wzmacnianie mięśni stabilizujących staw

Kiedy staw odzyskuje pełny zakres ruchu, rehabilitacja koncentruje się na wzmacnianiu mięśni, które stabilizują staw kolanowy. Zerwanie więzadła, zwłaszcza ACL, prowadzi do osłabienia mięśni stabilizujących staw, co zwiększa ryzyko kolejnych kontuzji i przeciążeń. Ćwiczenia wzmacniające mają na celu odbudowanie siły mięśniowej, poprawę stabilności i równowagi.

Na początku rehabilitacji pacjenci wykonują ćwiczenia izometryczne, które polegają na napinaniu mięśni bez ruchu stawu. Ćwiczenia te pomagają w utrzymaniu napięcia mięśniowego, bez obciążania stawu. W miarę postępu rehabilitacji wprowadza się ćwiczenia z oporem, takie jak podnoszenie nóg w leżeniu, przysiady, wspięcia na palce czy ćwiczenia z użyciem opasek oporowych. Te ćwiczenia pomagają w odbudowie siły mięśniowej. W zaawansowanej fazie rehabilitacji stosuje się także ćwiczenia na maszynach, które umożliwiają kontrolowane obciążenie stawu kolanowego, takie jak wyprosty nóg, ćwiczenia w przysiadzie czy ćwiczenia wzmacniające mięśnie ud.

Faza propriocepcji i równowagi

Propriocepcja, czyli zdolność do odczuwania pozycji ciała w przestrzeni, jest niezbędna dla stabilności stawu kolanowego. Uszkodzenie więzadła, zwłaszcza ACL, może zaburzać zdolność do odczuwania ruchu i stabilności, co zwiększa ryzyko upadków i kolejnych kontuzji. W tej fazie rehabilitacji pacjenci wykonują ćwiczenia, które pomagają poprawić równowagę, koordynację oraz zdolność do reagowania na zmieniające się warunki. Ćwiczenia na niestabilnych powierzchniach (takich jak piłki rehabilitacyjne, deski równoważne czy poduszki sensoryczne) pomagają w poprawie równowagi, koordynacji oraz w przywracaniu stabilności stawu. W początkowej fazie usprawniania stosuje się ćwiczenia w zamkniętych łańcuchach kinematycznych jako bardziej funkcjonalne i bezpieczniejsze dla przeszczepionego więzadła. Również izolowane ćwiczenia mięśnia czworogłowego uda w pozycjach bezpiecznych. Optymalizując proces usprawniania wskazane jest łączenie ćwiczeń w zamkniętych i otwartych łańcuchach kinematycznych. W zależności od potrzeb pacjenta i  indywidualnie dla każdego dobranych.

W tym przypadku pacjent wykonuje ćwiczenia, które angażują staw w naturalny sposób, np. przysiady, wspięcia na palce, ćwiczenia w chodzeniu czy biegu.

Faza funkcjonalna – powrót do aktywności

Ostatnia faza rehabilitacji ma na celu przywrócenie pacjentowi pełnej funkcji stawu i powrót do aktywności fizycznej lub sportowej. W tej fazie pacjent wykonuje ćwiczenia imitujące ruchy związane z danym sportem lub codziennymi czynnościami, aby przywrócić staw do pełnej funkcjonalności. Celem jest przywrócenie pełnej siły, stabilności oraz zakresu ruchu, tak aby pacjent mógł powrócić do aktywności fizycznej bez ryzyka kontuzji.

Formularz kontaktowy

Zostaw kontakt do siebie, a nasz specjalista oddzwoni, najszybciej jak tylko będzie to możliwe.

Formularz kontaktowy