Diagnoza SI

Diagnoza SI

Przed rozpoczęciem terapii integracji sensorycznej (SI) kluczowe jest przeprowadzenie kompleksowej diagnozy u dziecka. Diagnoza SI dostarcza terapeucie szczegółowych informacji na temat obszarów, które wymagają pracy zarówno w trakcie terapii, jak i w codziennym funkcjonowaniu dziecka w domu, przedszkolu czy szkole. Na podstawie wyników diagnozy można opracować indywidualny plan terapeutyczny, odpowiednią „dietę sensoryczną” oraz udzielić rodzicom wskazówek, które pomogą w codziennej pracy z dzieckiem.

Jak przebiega diagnoza SI?

Diagnoza SI to proces wieloetapowy, który rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu z rodzicami. Podczas rozmowy zbierane są informacje dotyczące przebiegu ciąży, porodu oraz rozwoju dziecka w jego pierwszych miesiącach życia, a także obecnych trudności, które rodzice obserwują w funkcjonowaniu dziecka. Często terapeuta może poprosić o dostarczenie dodatkowych informacji z przedszkola lub szkoły, aby lepiej zrozumieć, jak dziecko radzi sobie w różnych środowiskach.

Kolejnym krokiem jest obserwacja dziecka podczas spontanicznej zabawy oraz przeprowadzenie obserwacji klinicznej. Dzieci, które ukończyły 4 lata, poddawane są również specjalistycznym testom, które pomagają w dokładniejszej ocenie ich zdolności sensorycznych.

Pełna diagnoza kończy się sporządzeniem pisemnego raportu, który jest szczegółowo omawiany z rodzicami. Raport ten wskazuje obszary wymagające szczególnej uwagi w terapii SI, a także ewentualne inne trudności, które mogą wymagać konsultacji z innymi specjalistami, takimi jak fizjoterapeuta, neurologopeda, psycholog, okulista czy laryngolog.

Kiedy warto zgłosić się na diagnozę SI?

Jeśli niepokoją Cię pewne zachowania Twojego dziecka, warto rozważyć konsultację z terapeutą SI. Specjalista oceni, czy istnieje potrzeba przeprowadzenia pełnej diagnozy SI.

Niektóre zachowania, które mogą sugerować zaburzenia integracji sensorycznej, to:

• Problemy ze snem, trudności z zasypianiem i częste wybudzenia.
• Wybiórczość pokarmowa, niechęć do spożywania produktów o określonej teksturze.
• Zaburzenia koordynacji ruchowej, częste potykanie się, trudności z utrzymaniem równowagi.
• Trudności z samodzielnym ubieraniem się i wykonywaniem codziennych czynności.
• Problemy z koncentracją, szybkie rozpraszanie się i tracenie zainteresowania.
• Nadmierna ruchliwość, trudności z pozostawaniem w jednym miejscu.
• Unikanie lub nadmierne poszukiwanie bodźców sensorycznych, takich jak huśtawki czy karuzele.
• Problemy z akceptacją dotyku, niechęć do obcinania paznokci, mycia głowy.
• Trudności w organizacji czasu i zabaw, brak umiejętności samodzielnej zabawy.

Te przykłady to tylko niektóre z sygnałów, które mogą wskazywać na zaburzenia integracji sensorycznej. Jeśli obserwujesz u swojego dziecka zachowania, które budzą Twoje wątpliwości, skontaktuj się z terapeutą SI, który przeprowadzi dokładną analizę i pomoże wybrać najlepszą ścieżkę postępowania.