Metody MC Kenziego

Metody MC Kenziego

Metoda, której nazwa pochodzi od nazwiska jej twórcy, nowozelandzkiego fizjoterapeuty Robina McKenzie, powstała w latach pięćdziesiątych  dwudziestego wieku w trakcie poszukiwań sposobu leczenia bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Wciąż rozwijana i doskonalona należy do nowoczesnych metod terapeutycznych o dużej skuteczności działania. 

Spośród innych wyróżnia ją to, że pozwala pacjentowi na duża samodzielność w wykonywaniu ćwiczeń, tym samym stwarzając mu możliwość radzenia sobie z bólem we własnym zakresie, –w dłuższej perspektywie zaś likwidacji nie tylko objawów, ale również przyczyn bólu. U podstaw tej metody  było bowiem spostrzeżenie Robina McKenzie, pochodzące z pierwszych lat jego praktyki, sprowadzające się do konstatacji, że pacjenci z określonymi objawami odczuwają ulgę po wykonaniu serii charakterystycznych ruchów lub przyjęciu specjalnych statycznych pozycji ciała.

Leczenie metodą McKenziego przebiega w dwóch etapach:

• Pierwszy, diagnostyczny, opiera się na przeprowadzeniu wywiadu chorobowego, w skład którego wchodzą: ocena postawy, przebieg choroby, dotychczasowe leczenie, ocena objawów neurologicznych,  badanie funkcjonalne (ocena zmienności objawów), .Uzyskane w ten sposób informacje są podstawą do ustalenia przyczyn dolegliwości oraz czynników wpływających na zaburzenia mechaniki, co umożliwia dobór odpowiedniego sposobu leczenia.
• Drugi, terapeutyczny, to wynikająca z diagnozy korekcja zaburzeń struktury uszkodzonej tkanki uzyskiwana przez samodzielne, indywidualnie dobrane ćwiczenia wykonywane przez pacjenta z ewentualnym wsparciem terapeuty, kiedy zachodzi taka potrzeba.

Nierozłącznym elementem terapii jest edukacja pacjenta w zakresie profilaktyki i zachowań prozdrowotnych w procesie leczenia.

Wskazania do terapii:

• ból okolicy lędźwiowo krzyżowej kręgosłupa
• dyskopatia
• patologia korzenia nerwowego (np. rwa kulszowa)
• ból w odcinku szyjnym kręgosłupa
• ból głowy, karku, ramion
• ból w odcinku piersiowym kręgosłup