Holter EKG

Holter EKG

Holter EKG, znany jest również pod pojęciem monitorowania EKG metodą Holtera. Jest to rodzaj przenośnego elektrokardiogramu, który rejestruje czynność elektryczną serca w sposób ciągły przez minimum 24 godziny poza gabinetem lekarskim. W Medikar specjaliści oceniają wyniki zarejestrowane na tym małym urządzeniu medycznym, aby w przypadku nieprawidłowości móc szybko wdrożyć odpowiednie leczenie.

Na czym polega badanie z zastosowaniem holtera EKG?

Holter EKG składa się z małego elektrokardiograficznego rejestratora, umieszczonego zwykle w etui na specjalnym pasku i kilku elektrod (7 lub 10), przyklejanych do klatki piersiowej pacjenta. Rejestrator jest zasilany baterią i posiada kartę pamięci do przechowywania danych. Holter EKG pozwala na nieprzerwane rejestrowanie pracy serca, także podczas snu, co jest niezwykle ważne, ponieważ czasami głównie wtedy dochodzi do wystąpienia zaburzeń.

Przygotowanie pacjenta do badania

Przed założeniem aparatu zaleca się wzięcie kąpieli, gdyż do czasu zakończenia badania pełna  kąpiel nie jest możliwa ze względu na konieczność utrzymania aparatu i elektrod w stanie suchym. Nie należy natłuszczać skóry na klatce piersiowej, ponieważ może powodować to trudności z przymocowaniem elektrod. Przed przyklejeniem elektrod skóra pacjenta zwykle zostaje oczyszczona specjalną pastą ścierną, która umożliwia uzyskanie lepszej jakości zapisu ekg. W przypadku bardzo owłosionego torsu mężczyźni mogą zostać poproszeni o ogolenie klatki piersiowej. Po podłączeniu do monitora pacjent prowadzi względnie normalny tryb życia i wykonuje codzienne czynności. Umożliwia to lekarzowi zidentyfikowanie problemów, które mogą występować u danego pacjenta tylko przy niektórych aktywnościach.

Pacjent dostaje szczegółowe instrukcje dotyczące tego, jak długo będzie musiał nosić monitor (zazwyczaj od 24 do 48 godzin), w jaki sposób prowadzić dziennik aktywności oraz jak najlepiej raportować wszystkie objawy, które wystąpią podczas badania (zawroty głowy, kołatanie serca, ból, kłucie, ucisk w klatce piersiowej).

Należy pamiętać, że pewne czynniki lub warunki mogą zakłócać pracę urządzenia lub zaburzać wyniki odczytu z monitora Holtera, co spowoduje utratę ich wiarygodności. Obejmują one między innymi odłączenie elektrod od kabli i odklejenie elektrod od ciała. Aby tego uniknąć w trakcie całego czasu badania przeciwwskazane są czynności wymagające gwałtownych ruchów, takie jak tenis, taniec, podskoki, wiosłowanie, a także pływanie i kąpiel całego ciała. Do momentu zakończenia badania należy również zachować dystans od urządzeń emitujących pole magnetyczne i elektromagnetyczne takich jak rezonans magnetyczny, poduszki elektryczne, aparaty do fizykoterapii (m.in. prądy, pole magnetyczne, terapuls).

Holter EKG – wskazania

Holter EKG jest wykorzystywany przede wszystkim do wykrywania i oceny arytmii. Badanie jest wskazane szczególnie wtedy, gdy standardowy elektrokardiogram wykonywany w gabinecie lekarskim nie jest w stanie uchwycić okresowych nieregularności rytmu serca pacjenta – spoczynkowe EKG nie wykazuje wyraźnej przyczyny dysfunkcji. Ponadto monitorowanie pracy serca pacjenta przez dłuższy czas dostarcza bardziej szczegółowych informacji na temat jego funkcjonowania i może istotnie pomóc w postawieniu trafnej diagnozy. Dzięki holterowi EKG kardiolog może ocenić dynamiczne zmiany zachodzące podczas pracy serca i zidentyfikować nawet utajone zaburzenia. Decyzję o konieczności przeprowadzenia tego badania podejmuje lekarz na podstawie objawów pacjenta, historii medycznej i innych ważnych z punktu widzenia medycznego czynników.

Wskazania do badania dotyczą przede wszystkim:

• osób z podejrzeniem arytmii, a także pacjentów z potwierdzoną diagnozą arytmii w celu kontroli wyników leczenia;
• osób z podejrzeniem choroby niedokrwiennej serca;
• osób po wszczepieniu kardiowertera-defibrylatora oraz rozrusznika serca w celu oceny skuteczności terapii oraz identyfikacji ewentualnych nieregularności rytmu serca, które mogą wymagać dostosowania ustawień urządzenia;
• osób doświadczających takich objawów jak: omdlenia, utraty przytomności, duszności, zawroty głowy, bóle w klatce piersiowej w celu potwierdzenia lub wykluczenia podłoża kardiologicznego tychże objawów.