Dyskopatia szyjna jest najczęstszą przyczyną bólów karku. Może pojawić się w każdym wieku. Jej przyczyną jest uszkodzenie krążka międzykręgowego – włóknistej struktury występującej pomiędzy kręgami, łączącej ze sobą poszczególne kręgi i mającej za zadanie amortyzację i stabilizację poszczególnych segmentów kręgosłupa.
Osłabiony i odwodniony krążek wraz z wiekiem traci swoje właściwości amortyzacyjne i może ulegać pęknięciu lub rozerwaniu pod wpływem nagłych lub powtarzających się mikrourazów. Efektem tego jest powstanie przepukliny. Zawartość wewnętrzna krążka – jądro miażdżyste – wydobywa się na zewnątrz i generuje ucisk i drażnienie sąsiadujących struktur nerwowych. Konsekwencją tego stanu jest odczyn zapalny okolicy nerwu, obrzęk i ból.
Dyskopatia szyjna – przyczyny
Schorzeniu sprzyjają:
- zmiany zwyrodnieniowe związane ze starzeniem się organizmu
- przeciążenia struktur kręgosłupa ( długotrwała praca w jednej pozycji, dźwiganie, praca przed komputerem, niewygodna poduszka do snu, otyłość )
- nieprawidłowe nawyki postawy i wady postawy
- czynności rekreacyjne i sportowe upośledzające biomechanikę kręgosłupa
- przebyte urazy
- predyspozycja genetyczna
Jakie są objawy dyskopatii szyjnej?
Objawy występują w zależności od miejsca uszkodzenia, jego nasilenia i możliwości adaptacyjnych organizmu.
Najczęściej występuje:
- sztywność karku
- silny ból okolicy kręgosłupa szyjnego który może promieniować do barku, łopatki lub palców
- drętwienie, mrowienie kończyn górnych
- nasilanie się bólu przy ruchach obrotowych głowy lub zginania
- osłabienie siły mięśni kończyny górnej
- czasem zawroty głowy, szumy uszne, zaburzenia równowagi
Dyskopatia szyjna – diagnostyka
Podstawowe znaczenie ma wywiad zebrany od pacjenta, badanie fizykalne oraz badania dodatkowe ( RTG, CT, NMR )
Na czym polega leczenie?
Stosujemy leczenie zachowawcze ( farmakoterapia, fizykoterapia, terapia manualna i kinezyterapia ) lub w skrajnych przypadkach, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi znaczącej poprawy a osłabienie mięśni i dolegliwości bólowe nie ustępują – leczenie operacyjne.
Terapia zachowawcza ma na celu zlikwidowanie stanu zapalnego i dolegliwości bólowych.
Należy do niej:
- farmakoterapia – leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, ogólnie lub miejscowo, rzadziej leki z grupy leków przeciwpadaczkowych i inne
- fizykoterapia – elektroterapia, laseroterapia, magnetoterapia, wodolecznictwo, termoterapia
- masaż, terapia manualna i kinezyterapia – mają na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych, rozluźnienie napiętych struktur mięśniowych i ścięgnistych, naukę pozycji odciążających kręgosłup oraz obejmują zalecenia do regularnego i samodzielnego stosowania odpowiednio dobranych ćwiczeń
- szeroko rozumiana profilaktyka bólów kręgosłupa
Profilaktyka
Aby uniknąć objawów lub zaostrzeń choroby należy:
- podjąć regularną aktywność fizyczną ukierunkowaną na wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za postawę ciała
- unikać przeciążeń kręgosłupa ( prawidłowa postawa ciała przy przenoszeniu przedmiotów czy podczas pracy w pozycji stojącej i siedzącej, ergonomia pracy )
- znormalizować masę ciała
- zadbać o sen na wygodnej poduszce ( duży wybór poduszek ortopedycznych o różnym stopniu elastyczności odciążających kręgosłup szyjny )
- poznać techniki relaksacyjne w radzeniu sobie ze stresem